miércoles, 29 de febrero de 2012

Monstros () Monstruos

Coñecedes a alguén tan ruín que no traballo pague as súas propias frustacións co resto dos compañeiros?
Alguén que teña por costume buscar a maneira de fastidiar  ó próximo si ou si?
Alguén  que, como dicía miña avoa, non da puntada sen fío e que todo aquilo que fai a diario é para pisotear ós demais e quedar sempre por riba deles pese a quen pese?
Alguén que a súa única función na vida, para sentirse ben, sexa facer que todos ó seu redor síntanse mal?
Alguén que posúe a verdade absoluta por graza divina e a quen non hai quen lle tusa so pena de morte total e radical?

Un monstro tragador que tenta absorver, chuchar e devorar a todos.
Supoño, que por desgraza, todos coñecemos monstros así…



Dende aquí propoño a tódolos individuos de tan “marabillosa” raza que se unan, nos deixen en paz dunha vez  e…
QUE O DEMO OS CONFUNDA!!!

Que ben senta dicilo!
A obra "Saturno devorando ós seus fillos" de Goya pode ser unha boa metáfora gráfica de tan particulares monstros. Non vos parece?

Saturno devorando ós seus fillos  - Goya
Saturno devorando a sus hijos - Goya

¿Conocéis a alguien tan ruín que en el trabajo pague  sus propias frustaciones con el resto de los compañeros?
¿Alguien que tenga por costumbre buscar la maneira de fastidiar al prójimo sí o sí?
¿Alguien que, como decía mi abuela, no da puntada sin hilo y que todo aquello que hace a diario sea para pisotear a los  demais y quedar siempre por encima de ellos pese a quien pese?
¿Alguien que su única función en la vida, para sentirse bien, es hacer que todos a su alrededor se sientan mal? 
¿Alguien que posée la verdad absoluta por gracia divina y que no hay quien le tosa so pena de muerte total y radial?
Un monstruo tragador que intenta absorver, chupar y devorar a todos.
Supongo, que por desgracia, todos conocemos monstruos así…



Desde aquí les propongo a todos los individuos de tan "maravillosa" raza que  se unan, nos dejen en paz de una vez  y
¡¡¡QUE EL DEMONIO LOS CONFUNDA!!!

¡Que bien sienta decirlo!
La obra "Saturno devorando a sus hijos" de Goya puede ser una buena metáfora gráfica  de tan particulares monstruos. ¿No os parece?

lunes, 27 de febrero de 2012

Avanti () Avanti

Ola! Boas! Alguén por aí? Puf…! Isto de asomarse a unha páxina en branco  da unha pouca de vertixe. Pero tamén é certo que mentres escribo isto o branco deixa de selo tanto e comezo,  a cada letra que tecleo, a sentirme máis cómoda. Espero fuxir canto antes e definitivamente deste particular “horror vacui” e cada día pasarme por aquí a contarvos algunha leria.
E preguntarédesvos: de que vai isto d´As Cereixas de Estela? Poi isto vai de retazos de vida. Das miñas impresións, daquilo que me gusta e tamén do que non. De mil e unha cousas que día tras día quero compartir con vós: impresións, novas, libros, receitas…

Avanti

¡Hola!¡Buenas! ¿Alguien por ahí? ¡Puf…! Esto de asomarse a una página en blanco da un poco de vértigo. Pero también es cierto que mientras escribo esto deja de serlo tanto y comienzo, a cada letra que tecleo, a sentirme más cómoda. Espero huir cuanto antes y definitivamente de este particular “horror vacui” y cada día pasarme por aquí a contaros alguna historia.
Y os preguntaréis: ¿de qué va esto de As Cereixas de Estela? Pues esto va de retazos de vida. De mis impresiones, de aquello que me gusta y también de lo que no. De mil y una cosas que día tras día quiero compartir con vosotros: impresiones, noticias, libros, recetas…